|
St. Roos, Stichting ter Oprichting en Instandhouding van het Monument
voor het Onbekende Kind. Nieuwsbrief, april 2004, jrg 2, nr. 3.
In deze nieuwsbrief de stand van zaken en diverse activiteiten van
de stichting.
inl. e-mail: tempelhof@kabelfoon.nl
Voor een
afdruk van de nieuwsbrief click hier.
Volkskrant,
10 mei 2004, Zwaar lijk nu ook welkom aan boord
Een lijk van land A naar land B vervoeren, het is een ramp.
Volgens het blad Uitvaart
heeft het inter-nationale lijkentransport te maken met een woud van
regels. De dode moet zich niet alleen houden aan de afzonderlijke
eisen die landen stellen, ook de voor-schriften van de luchtvaartmaatschappijen
verstoren de eeuwige slaap. En dan zijn er nog regels van de International
Air Transport Association (IATA). Al met al een hoop onduidelijkheid
volgens Uitvaart.
Zo wil de IATA een hermetisch afgesloten houten kist met een loden
of zinken bodem. Luchtvaartmaatschappij Air Maroc ziet het liefst
dat de kist niet in folie wordt verpakt, maar in een natuurlijk materiaal.
Op Schiphol wordt daarvoor jute gebruikt. Niks verpakking, vindt Turkish
Airlines. De Turkse maatschappij eist dat familieleden van de overledenen
kunnen zien dat de goede kist het vliegtuig in gaat.
Daarnaast hebben de landen nog eisen. Een overleden Bosniër heeft
vervoerstoestemming uit Bonn nodig om terug te keren naar zijn geboorteland.
Een Armeniër kan in het dichterbij gelegen Brussel terecht voor
autorisatie. Het Italiaanse consulaat wil een massieve kist. De wanden
moeten minstens drie centimeter dik zijn en om de vijftien centimeter
moet het deksel vastgeschroefd zijn. Toch is er een sprankje hoop
voor de uitvaartbranche. De Britse Europarlementariër Michael
Cashman riep in december vorig jaar op werk te maken van de regels
voor het grensoverschrijdend lijkentransport. Eurocommissaris Bolkestein
zou zijn beste beentje voor zetten, maar kon niks beloven. Lichaamsomvang
is in elk geval niet zo'n probleem meer. Tegenwoordig komen ook de
allerdikste doden in aanmerking voor een vlucht. Dat was anders in
de tijd dat luchtvaartmaatschappij Air Holland nog vloog. Alleen lijkkisten
tot een maximum van honderd kilo werden geaccepteerd.
Verschillende
kranten, 14 mei, 2004. Begrafenis met militaire eer kent vele varianten
Dave Steensma wordt morgen met militaire eer begraven op de algemene
begraafplaats in Franeker. De laatste keer dat een soldaat met militaire
eer werd begraven na te zijn gedood bij gevechtshandelingen op een
vredesmissie, was in juli 1995. De toen 25-jarige soldaat der eerste
klasse Raviv van Renssen werd op de militaire erebegraafplaats van
Loenen begraven onder overweldigende belangstelling.... Bij een begrafenis
met militaire eer is het belangrijkste uitgangspunt dat gehoor wordt
gegeven aan de wensen van de nabestaanden. De familie kan kiezen uit
een groot aantal mogelijkheden. De officiële protocollen die
kunnen worden gevolgd, beslaan vele pagina's die de ceremonie tot
in de kleinste
details beschrijven, inclusief de langzame pas of het tempo waarin
men de lijkkist laat zakken. Belangrijke symbolen van militaire eer
zijn de vier slippendragers aan hoofd- en voeteneinde van de lijkkist,
de acht dragers en het vuurpeloton dat boven de kist één
schot afvuurt. Al deze militairen zijn in principe afkomstig van dezelfde
eenheid waartoe de overleden militair behoorde.
Verder is het gebruikelijk dat de lijkkist wordt afgedekt met een
vlag met daarop het hoofddeksel van de overleden militair......
|
Bezoek
de internetsite van:
|
