Deze
hele week op tv, radio, week- en dagbladen heel veel aandacht voor de moord op
Pim Fortyn op 6 mei 2002.
Uit al die artikelen hebben we er twee gekozen.
Verschillende
kranten: Veel
stille tochten voor Pim Fortuyn
(ANP) In het hele land hebben mensen gisteravond
meegelopen in stille tochten ter nagedachtenis aan Pim Fortuyn. Van Vlissingen
tot Groningen gingen duizenden de straat op om hun eer te betuigen aan de vermoorde
Rotterdamse politicus. In Vlissingen liepen enkele honderden mensen mee. Het was
opmerkelijk dat de deelnemers vooral van Marokkaanse afkomst waren, gezien de
kritische mening die Fortuyn had over de islamitische cultuur. Tijdens de tocht
in Groningen kwamen vanuit enkele studentenhuizen kritische opmerkingen. Utrecht
koos niet voor een stille, maar voor een 'luide' tocht. Duizend mensen namen deel.
In Den Haag liepen enkele honderden deelnemers een rondje door de Haagse binnenstad.
In Amsterdam liepen ongeveer drieduizend mensen mee in een stille tocht. Ook in
Eindhoven was vrijdagavond een tocht voor Fortuyn. Hier kwamen enkele duizenden
belangstellenden op af.
Verschillende
kranten: Samen rouwen geeft een
prettig gevoel
(GPD) Een oorverdovend
ovationeel applaus en uitbundig gefluit waren gisteren in de Laurentius kathedraal
te horen na de toespraak die Simon Fortuyn hield tijdens de begrafenismis voor
zijn broer 'Pim. Rond de lijkwagen zongen duizenden belangstellenden het lied
'You'll never walk alone." Al eerder was er applaus tijdens een tocht die
als stille tocht was aangekondigd. De mensen hebben een held verloren. Daar klap
je voor. Samen stil zijn is niet actief. Je wilt iets doen. Dus ga je klappen",
"zegt Peter van Loon, projectleider van het Instituut voor Psychotrauma in Zaltbommel.
Volgens zijn collega Stef van de Lande is de rouw rond Fortuyn 'een combinatie
van verdriet, boosheid en machteloosheid. Mensen zijn ontdaan over de moord'.
Pim Fortuyn was voor 'hen een belofte. Hij zei: 'Reik mij uw hand en ik wijs u
de weg." „Samen rouwen geeft een prettig gevoel", zegt Berthold Gersons. Hij adviseert
het ministerie van volksgezondheid over rouwbegeleiding na rampen. Volgens Gersons
zijn mensen over het algemeen 'voor zichzelf bezig'. „Een ramp en de dood van
Pim Fortuyn bieden de mogelijkheid om iets met elkaar te beleven."
Jos de Keijser, klinisch psycholoog en psychotherapeut van de Stichting
GGZ Friesland, bestudeerde voor zijn promotie het rouwproces bij duizend personen.
„Elk mens rouwt op zijn eigen manier. Er zijn geen standaardnormen voor. Maar
het gaat vaak om de verwerking van verdriet en woede." „Verdriet is de ene kant
van de medaille en woede is de keerzijde daarvan. De woede die normaal gesproken
wordt gericht op bijvoorbeeld de ongeneeslijke ziekte waarvan een dierbaar persoon
het slachtoffer is, wordt nu gericht op de moordenaar." „De mensen die Pim Fortuyn
echt hebben gekend, rouwen op een andere manier dan de mensen die in Rotterdam
bij de kerk 'You'll never walk alone' zongen. Zij zullen dat meer in stilte doen.
Het kan voor hen een koude douche zijn. Maar ik denk dat ze het toch als een geweldige
steun ervaren." Volgens De Keijser doet een aantal uitingen van rouw denken aan
de steunbetuigingen in Zweden in 1986, nadat de Zweedse premier Olof Palme op
straat was neergeschoten. „Toen zag je ook dat mensen boeketten op de stoep neerlegden
met briefjes erbij." „Je ziet dat Nederlanders er steeds meer behoefte aan
hebben zich te uiten bij rouw. Dat zie je bijvoorbeeld bij verkeersmonumenten
langs de weg waar mensen zijn verongelukt De nabestaanden willen daar in alle
openheid de aandacht op vestigen. Dat zag je jaren geleden niet". Volkskrant:
6 mei 2002, 'Ziekenzalving niet na euthanasie'
(ANP)
Rooms-katholieke priesters mogen gelovigen die hebben gekozen voor euthanasie,
niet het sacrament der zieken toedienen. Dat zei bisschop Anton Hurkmans van Den
Bosch zaterdag in Trouw. wens 'ik wil dood' staat recht tegenover de leer van
de kerk. Daar mag een priester niet aan meewerken", aldus Hurkmans. Als de priester
niet heeft geweten dat een gelovige als gevolg van euthanasie overleed, is een
kerkelijke uitvaart wel mogelijk,
aldus Hurkmans. En: „Het is mogelijk dat de zieke op het laatste moment toch berouw
heeft gekregen. Spijt van de euthanasie." Leeuwarder
Courant, 7 mei 2002, Joure geschokt door diefstal rouwkransen
Voor het
tweede achtervolgende jaar zijn er kransen gestolen bij het oorlogsmonument aan
de voet van de Jouster toren in het hartje van Joure. „Ik ben enorm verbolgen",
reageert voorzitter Jan Vermaning van de Stichting Nationale Herdenking Joure.
Wethouder Felix van Beek: „Hier schrik ik van." De kransen werden zaterdagavond
gelegd. Vier ervan moeten zondagnacht zijn ontvreemd, want zondag overdag is Vermaning
nog wezen kijken. De vier waren afkomstig van de stichting, de gemeente Skarsterlan
en twee scholen. Vijf andere kransen hangen nog er nog .Lege staanders herinneren
aan de verdwenen exemplaren. In andere jaren werden de kransen al na één nacht
weer van de staanders gehaald en vervolgens naar twee andere herdenkingsplaatsen
gebracht. Nu zouden ze een week blijven hangen. „We wilden niet alleen herdenken
voor de aanwezigen op 4 mei", legt Vermaning uit. „Ook het winkelend publiek in
de Midstraat moet er getuige van kunnen zijn." Vermaning kan eigenlijk niet bevatten
dat iemand het in z'n hoofd haalt om kransen te stelen bij een oorlogsmonument.
„Daar hoor je gewoon van af te blijven. Uit respect voor de slachtoffers en hun
nabestaanden". „Dit doet heel veel mensen verdriet", weet hij. Onder hen
is ook een stichtingslid dat ternauwernood de Duitse concentratiekampen overleefde.
„Deze man is helemaal van slag." Leeuwarder
Courant: 8 mei 2002,"Soms zat er ook wel een beetje eerzucht bij"
Normaal
gesproken weet hij door al zijn vrijwilligersfuncties redelijk goed wat er in
de Harlingen parochie gebeurt. Maar de toekenning van het pauselijke lintje kwam
voor Fokke Jonker als een grote verrassing. Jonker heeft nog een aantal 'banen'
maar vindt het wel mooi geweest. Althans ik kan nog tot mijn tachtigste door.
Mits ik elk jaar een functie afstoot en er niets meer bij neem." In de katholieke
ouderenbond zal hij blijven zitten denkt hij. "Dat zal wel een kwestie van
"in het harnas" worden." Opstappen is ook niet altijd makkelijk voor
de oudere garde, legt hij uit, gezien de moeite die het kost om jongere mensen
voor allerlei taken te winnen. De kunst is mensen te motiveren. Dat gaat mij overigens
meestal wel aardig af Soms moet je er wel lang voor praten. Het moeilijkst is
het nieuwelingen te vinden voor de kerkhofcommissie. Jonker: „Soms denk ik wel
eens: het lijkt wel dat ze bang zijn om er niet meer weg te komen. Maar de commissieleden
zijn al zo oud, dat zij er wel serieus rekening mee moeten houden dat ze er de
volgende keer heen gedragen worden." | Bezoek
de internetsite van:
 |
