Week 13, 24 maart 2003 t/m
30 maart 2003
overzicht eerdere uitgaven

Uitvaart, onafhankelijk vakblad voor het uitvaartwezen in België en Nederland, nr.3. maart 2003. Thema: Begraafplaatsen
In het blad de vaste rubrieken: Nieuws; eerste boeddhistische begraafplaats in Europa; verzekeraars als sponsor amusementsshow rond de dood; LOB zoekt aansluiting bij Ombudsman Uitvaartwezen; nieuwe uitvaartvakbeurs; Dood op 't web. Agenda. Boekbesprekingen. Producten en diensten: Nieuwe grafkisten Eco-line; rustgevend klankobject. Estafettecolumn: De ovenist door Sabine van 't Geloof.Column cursief: 'Ware vriendschap' door H. Kok. Column Recht: Lijken de resten van lijken op lijken: door Mr. Frank Mutter. Verder een aantal hoofdartikelen waaronder:
'Wanneer gij mij roept...'
Erna Heijligers: Onmacht en hoop, ontreddering en geloof in de goede bedoelingen van God lopen als een rode draad door al het werk van Nel Benschop. Zij is al jaren de best verkopende en meest geciteerde dichter van ons land.
Een kijkje in de kist, de controle op lijkhoezen
Frank Mutter: Het idee om de controle op hoezen op de begraafplaats uit te voeren, ontmoet veel verzet. De grote uitvaartbedrijven geven de voorkeur aan controle in het rouwcentrum.

Uitvaartwezen, vakblad voor uitvaartprofessionals, nr. 3, april 2003
In het tijdschrift: Agenda. Lokale nieuwsflitsen. Verenigings-nieuws van de NUVU. , en een aantal hoofdartikelen waaronder:
Nazorg: een luisterend oor en een helpende hand
Jolanda Scholman: Nazorg in de uitvaartbranche. Bijna iedere onderneming biedt wel een of andere variant van deze service aan. De vraag is alleen welke. Want waar de een onder nazorg praktische dan wel emotionele hulp aan nabestaanden verstaat, denkt de ander aan after sales. Een poging tot omschrijving van deze serviceverlening.
En wie zorgt er voor de uitvaartmedewerker?
Sanna Jansen: In dit artikel wordt het begrip nazorg belicht vanuit een ander perspectief. Niet dat van de nabestaanden, maar de uitvaartverzorger. Want een overlijden als gevolg van zelfdoding, een auto-ongeluk of brand kan traumatische gevolgen hebben voor diegene die een dergelijke uitvaart moet regelen. Hoe is deze vorm van nazorg geregeld binnen de branche?

Leeuwarder Courant, 27 maart, 2003, Drachtstercompagnie krijgt klokkenstoel
In Drachtstercompagnie kan eind dit jaar weer een klok worden geluid. Begrafenisvereniging De Laatste Eer en dorpsbelang hebben een plan ontwikkeld om op de begraafplaats een 12 meter grote klokkenstoel te bouwen. In 1972 is de hervormde kerk in het dorp afgebrand. Daarmee verdween de klok in de kerktoren die werd geluid bij begrafenissen en kerkdiensten. Inwoners van het dorp misten het klokgelui en klopten aan bij dorpsbelang. Samen met de begrafenis-vereniging is er een oplossing gevonden. Leerlingen van De Friese Poort in Drachten en vrijwilligers uit het dorp zullen de klokkenstoel bouwen. De bouw ervan kost € 25.000.

Volkskrant, 29 maart 2003, Expositie; Snijders van puisten en lijk
Het snijwijf. Zo noemen we haar oneerbiedig als we het hebben over patholoog-anatoom prof. Sam Ryan in de Engelse detectiveserie Silent witness. Tegenwoordig kunnen we op tv de lijk-ontledingen volgen. Maar in de Gouden Eeuw moest men zich behelpen met de anatomische les in een Theatrum Anatomicum, in Leiden bijvoorbeeld. Daar werd twee keer per jaar voor leken, tegen betaling, in een dood mens gesneden. Afgeladen vol was het bij zo'n sessie.
Wie is geïnteresseerd in dergelijk werk kan in Museum Boerhaave in Leiden de tentoonstelling Theater van Leven en Dood bekijken. Ze geeft inzicht in de gezondheidszorg in de Gouden Eeuw. Aan zieken en ziekten bestond in elk geval geen gebrek, in die tijd. De Tachtigjarige Oorlog woedde nog in de eerste helft van de Gouden Eeuw, dus waren er veel oorlogsinvaliden. Epidemieën heersten; huis- en bedrijfsongevallen waren aan de orde van de dag. De gezondheidszorg in de 17de eeuw gaat in Museum Boerhaave leven, omdat de bezoekers kunnen plaatsnemen in het anatomisch theater, de chirurgijnwinkel bezoeken en bedstedes in de ziekenzaal bekijken.
Museum Boerhaave, Leiden: Theater van leven en dood - Gezondheid en ziekte in de Gouden Eeuw
Di. t/m za. 10.00-17.00 uur, zo. 12.00-17.00 uur Tot en met 21 september 2003 Toegang tot museum € 3,50

Leeuwarder Courant, 29 maart 2003, Golven van staal voor naamloze drenkelingen
Naamloze drenkelingen hebben in Sint Jacobiparochie een monument. Gisteren werd het kunstwerk op het kerkhof bij de Groate Kerk in het centrum van het dorp officieel ingewijd. Onder de genodigden ook kapitein ter zee Kees Turnhout van de Koninklijke Marine en beeldend kunstenaar Marco Goldenbeld.
Het monument is een eerbetoon aan alle zeelui die voor de kust van Het Bildt zijn verdronken en aan de drenkelingen die in Sint Jabik liggen begraven. Er speelden zich eertijds twee grote rampen af. Na een storm in 1656 spoelden er 32 opvarenden van schepen aan. En 150 jaar later strandde er een marineschip met 41 opvarenden.
De stoffelijke resten van de drenkelingen werden tot 1875 op het kerkhof begraven in de drenkelingenhoek. De kunstenaar verbeeldt met drie opeenvolgende roestkleurige staalplaten de golvende zee. Uit iedere plaat steekt een granieten steen; de boeg van een schip. De golven zakken steeds iets verder de grond in; een verwijzing naar het begraven.