Uitvaart, onafhankelijk vakblad voor het uitvaartwezen in België
en Nederland, nr.6. juni 2003. Thema:
Marktbewerking
In het blad de vaste rubrieken: Nieuws; 'Rouwgroep
op school helpt jongeren, Compost-uitvaart in opkomst
in Zweden,Prinses Irene, Dood op 't web. Agenda.
Boekbesprekingen. Producten en diensten: Informatiezuil
voor begraafplaatsen, Column Een vak apart De Oproepkracht
door Marcel Rijk. Column cursief:
Maffia door H. Kok. Column Recht: Balsemen: de geschiedenis
van een verbod: door Mr. Frank Mutter. Verder een aantal hoofdartikelen
waaronder:
Reclame
en uitvaart: Binnen smalle marges.
Erg actief wordt er niet gecommuniceerd door de uitvaartbranche. Er
zijn veel standaardadvertenties en weinig onderscheidende campagnes.
Ouwerkerk uit Utrecht breekt met die traditie. "Omdat het over
de dood gaat, heb je maar een kleine speelruimte."
Creatief
en vernieuwend: De jongens van Ibis.
Onlangs werden ze bekroond als het bedrijf met de meest innovatieve
producten. Een van die producten is de boekenkastkist. Maar ze maken
nog veel meer. De jongens van Ibis.
Leeuwarder
Courant, 26 juni 2003, Urn met gemengde as voor nabestaanden België.
Pascale Thewissen: Vlaamse gemeenten moeten met ingang van l november
2003 zelf de crematoria op hun grondgebied exploiteren. De maatregel
is het gevolg van wantoestanden bij enkele crematoria in België.
In Belgisch-Limburg gaat een samenwerkingsverband van 26 gemeenten
en het provinciebestuur het crematorium in Hasselt overnemen.Met de
huidige eigenaar, de NV Crematorium Hasselt, is een overeenkomst gesloten.
De NV wordt de partner van de gemeente bij de exploitatie en blijft
in de toekomst ceremonies, koffietafels en dergelijke verzorgen. De
intergemeentelijke organisatie is verantwoordelijk voor de crematies
en zorgt ervoor dat de uitstoot van schadelijke stoffen binnen de
perken blijft.
Burgemeester Louis Vanvelthoven van Lommei is voorzitter van de stuurgroep
die de overname in goede banen moet leiden.
Zo moet de stuurgroep vastleggen hoeveel een crematie gaat kosten.
Door vooraf de prijzen vast te leggen, moeten volgens Vanvelthoven
'Amerikaanse toestanden met opbod en prijzenslagen' voorkomen worden.
Verschillende kranten 26 juni 2003,'Versterven is ook vorm van euthanasie'
Het beëindigen van het leven van een terminale patiënt door
versterving is een vorm van euthanasie. Versterving moet daarom onder
toezicht komen te staan van externe controleurs, zoals dat ook bij
euthanasie gebeurt. Dat zegt de hoogste baas van het Openbaar Ministerie,
Joan de Wijkerslooth,
Bij versterving, ook terminale sedatie genoemd, krijgt iemand die
ondraaglijke pijn lijdt medicijnen waardoor hij in een coma raakt.
Als die persoon vervolgens ook geen voeding en vocht toegediend krijgt,
overlijdt hij of zij. Naar schatting sterven jaarlijks zes- tot tienduizend
mensen door versterving.
Omdat het om twee afzonderlijke ingrepen gaat, waarbij de arts niet
de intentie hoeft te hebben dat de patiënt sterft, valt het versterven
niet onder de euthanasiewet. De Wijkerslooth stelt echter dat juridisch
wel te bewijzen is dat de patiënt opzettelijk overlijdt. Daarom
moet er volgens de voorzitter van het college van procureurs-generaal
worden getoetst of de arts of verpleegkundige zorgvuldig heeft gehandeld.
Verschillende
kranten, 26 juni 2003, Groter Romeins schip en grafveld
gevonden- Archeologen hebben in het nieuwe Utrechtse stadsdeel
Leidsche Rijn een tweede Romeins schip gevonden.
Archeologen van de gemeente Nijmegen hebben een Bataafs grafveld,
bestaande uit tien grafkuilen en een grafkamer uit circa 200 na Christus
gevonden. In de gevonden graven liggen volgens de archeologen resten
van vrouwen. Ook zijn er flesjes voor reukwater, een stuk sierglas,
een glazen spiegeltje en een parelsnoer gevonden. Alle voorwerpen
zijn van Romeinse origine. Dat betekent dat de Romeinen rond 200 na
Christus al flinke invloed hadden op de Bataafse cultuur.
Volkskrant
26 juni 2003 Regeling voor consult euthanasie
verlengd
Het ministerie van Volksgezondheid is bereid de subsidieregeling voor
de speciale consultatieartsen die collega's adviseren bij euthanasiegevallen
met een halfjaar te verlengen. Vanaf l oktober moet er een definitieve
regeling komen, waarin verzekeraars de kosten grotendeels opbrengen.
Minister Hoogervorst en staatssecretaris Ross vinden een vergoeding
van 170 euro per consult (3,5 uur) voorlopig voldoende. De artsenorganisatie
KNMG acht een vergoeding van 317 euro gewenst, in de toekomst te verhogen
tot 750 euro. De bewindslieden noemen het ongepast dat de KNMG dreigt
het hele consultatieproject deze week stop te zetten als zij haar
zin niet krijgt.
Volkskrant,
26 juni 2003. Verdwenen rustplaats.
Harmen Bockma: Het graf van toneellegende Louis Bouwmeester
ligt er deerniswekkend bij . Hoe verwaarloosd zijn de graven van Nederlandse
kunstenaars? 'Van Anna Blaman hebben we hier alleen nog de graflinten.'
Op de Amstelveense begraafplaats Zorgvlied
bevindt zich het graf van een man die in zijn tijd minstens
zo geliefd was als Herman Brood. Louis Bouwmeester trok, vanaf 1880,
tientallen jaren volle zalen, ook internationaal. Zijn dood in 1925
was een nationale schok, zijn teraardebestelling een nationale gebeurtenis.
De staat van het monument is deerniswekkend. Historicus Rob van der
Zalm van het Theater Instituut schrok toen hij vorig najaar bij het
voorbereiden van de tentoonstelling Speelruimte ontdekte in welke
staat het graf zich bevond. 'We zijn een actie begonnen om de 3500
euro in te zamelen die nodig zijn voor restauratie. Dat is gelukt.
Maar de steen is zo slecht dat er een kopie gemaakt moet worden.'
Worden de graven van Nederlandse kunstenaars en artiesten verwaarloosd?
Je zou Zorgvlied met enige goede wil het
Père Lachaise van Nederland kunnen noemen. Maar
grote kunstenaars, wetenschappers, politici en andere beroemdheden
op erevelden begraven? Die traditie kent Nederland niet. Sterker nog,
sommige graven liggen er verwaarloosd bij of zijn zelfs geruimd.
'We zijn vermoedelijk te calvinistisch voor een cultuur van verering',
zegt Rindert Brouwer, auteur van Ook u wacht ik, een boek over begraafplaatsen
in Europa. 'Het is een mengeling van soberheid - het zijn ook maar
gewone mensen die beroemdheden - en koopmansgeest: zijn de grafrechten
niet betaald, tja, dan moet het graf weg.'
Soms zijn bewonderaars van de dode maar net op tijd om het graf te
redden. Dat van pianist en componist Dirk Schafer, dé Chopin-vertolker
van de jaren twintig, stond in 1977 op het punt te verdwijnen. Een
terstond opgericht ere-comité bracht drieduizend gulden bijeen,
zodat het graf kon worden behouden.
'Het probleem is dat het best een kostenpost is voor familieleden',
zegt Arpad Nesvadba, hoofd van Zorgvlied.
De familie van Louis Bouwmeester, vertelt Rob van der Zalm van het
Theater Instituut, ziet de restauratie van het graf als een daad van
rechtvaardigheid. 'Het Nederlandsch Toneel heeft Bouwmeester zo slecht
behandeld dat hij zelfs geen pensioentje had. Daarom moest hij op
hoge leeftijd nog door het land trekken en op tournee gaan naar Nederlands-Indië,
om daar weer Shylock te spelen. Na zoveel jaren wordt het onrecht
vanuit de theaterwereld rechtgezet. Dat vindt de familie heel mooi.'
•
Websites over de dood: www.begraafplaats.org/terebinth
en www.dodenakkers.nl.
Leeuwarder Courant 28 juni 2003. Afsluiting na 4 jaar vermissing
Gitte Brugman: De deurwaarder in Leeuwarden roept Yeb Hettinga op
zich te melden bij de rechtbank op 24 juli. Advertenties in deze krant
en De Telegraaf vragen hem te verschijnen om zijn „in-leven- zijn
te doen blijken". Maar Yeb Hettinga is vier jaar geleden verdwenen
in Costa Rica, hoogstwaarschijnlijk verdronken. Zijn drie kinderen
willen hem officieel kunnen doodverklaren om eindelijk zakelijk en
emotioneel afscheid te nemen.
Ze hopen van de rechtbank in Leeuwarden een zogeheten verklaring van
rechtsvermoeden van overlijden te krijgen. Daarmee kunnen zij hun
vader laten registreren als overleden.
Oud-agrariër Yeb Hettinga uit Menaldum reisde in augustus 1999
door Costa Rica. Hij was mede-eigenaar van een teakplantage en zou
die bezoeken. Op 15 augustus kwam hij een afspraak met een begeleider
niet na, waarna die alarm sloeg.
Officieel moest de familie vijf jaar wachten om de vermissing te kunnen
omzetten in overlijden. Tot de wet vorig jaar augustus werd gewijzigd.
Die maakt het mogelijk meteen een overlijdensakte aan te vragen zodra
met zekerheid komt vast te staan dat de vermiste is overleden. „Voor
ons was dat overduidelijk, maar de rechtbank dacht daar anders over."
De procureur-generaal presenteerde zijn visie bij de rechtbank in
Den Haag. Die besloot de aanvraag voor de overlijdensakte af te wijzen.
„Toen kwamen we er pas achter dat er twee procedures bestaan."
Nu doet de familie een beroep op de tweede mogelijkheid. Een jaar
na vermissing mag een verklaring van rechtsvermoeden van overlijden
worden aangevraagd. Wordt deze afgewezen, dan geldt weer de 'oude'
periode van vijf jaar.
De oproep in de kranten moet nog twee keer worden herhaald. Pas daarna
doet de rechtbank een uitspraak.
|
Bezoek
de internetsite van:
|
