Nieuwsoverzicht uit de vak- en nieuwsbladen

Uitvaartnieuws Week 15
9 april t/m 15 april 2007

overzicht eerdere uitgaven

naar homepage

Leeuwarder Courant. 14 april 2007. Extra geld voor hulp stervende patiënten
(ANP) - Hospices, waar terminale patiënten de laatste tijd van hun leven doorbrengen, kampen met gebrek aan geld. Dat komt door de hoge kosten die ze moeten maken voor hun huisvesting. Om de nood te lenigen, heeft staatssecretaris Jet Bussemaker (Volksgezondheid) € 2 miljoen beschikbaar gesteld. De laatste twee jaar is het aantal zogeheten palliatieve zorgvoorzieningen sterk gegroeid. Er zijn er nu zo'n 230, waarvan vier in Friesland (Leeuwarden, Sneek, Heerenveen, Harlingen). Het hospice in Bennemastate Hurdegaryp sloot begin 2005 de deuren uit geldnood.

PZC. 14 april 2007. De dood van je broer of zus raakt aan je wortels
Carla van de Merbel: De broer van Silvia Lipman overleed vorig jaar april. Gerda van Leeuwen verloor in de jaren zestig haar broertje. Veertig jaar geleden werd daar anders mee omgegaan dan nu. Wat hetzelfde is gebleven, is het gebrek aan aandacht voor het rouwproces van de achterblijvende broers en zussen. Lipman en Van Leeuwen hebben voor vanavond een lezing over dit onderwerp georganiseerd. Silvia Lipman heeft twee broers, een tweeling. Eén van hen overleed vorig jaar aan kanker. Hij is 43 jaar oud geworden. Gerda van Leeuwen heeft ook twee broers. Haar ene broer was elf en zij was vijftien toen haar broertje van één plotseling overleed. Gerda: ,,Hij was een nakomertje. We waren zo blij met hem, maar het was snel voorbij. Er bleek iets mis te zijn met zijn hartje. Hij is gecremeerd. Ik wilde daar niet bij zijn. Ik heb hem ook niet meer gezien; dat wilde ik niet. Mijn ouders vonden dat goed. Die hebben me daarin goed begeleid." Maar de dag na de crematie moest Gerda gewoon weer naar school. ,,Ik had tentamens. Alles ging door. Er werd verder nergens meer over gesproken."........

Gelderlander 13 april 2007. 'Puber is goed in 't parkeren van rouw'
Niek Megens: Pubers die achterblijven na zelfdoding van ouders, broer, zus of vriend, zijn kwetsbaar. Op 22 april komen ze bij elkaar in Arnhem. Monique van ’t Erve schrijft over haar lotgenoten een boek. Lachsalvo’s wisselen momenten van stilte en verdriet af. Humor en zelfdoding? Het kan.
Als nabestaanden van mensen die uit het leven zijn gestapt, bij elkaar zitten, dan is dat soms een feest van herkenning, hoe wrang dat ook klinkt. Natuurlijk wordt er dan gelachen, zegt Monique van ’t Erve (30). „Een kwestie van ontlading.”
Samen met rouwdeskundige Riet Fiddelaers-Jaspers schreef Van ’t Erve vorig jaar het boek: Weg van mij, een werkboek voor kinderen die achterblijven na zelfdoding. Het schrijversduo vulde daarmee een leemte op, want over jonge nabestaanden van zelfdoding is nauwelijks iets geschreven.
Nu werken ze aan het vervolg, waarin jongeren, vooral pubers, vertellen over de zelfdoding van hun vader, moeder, broer of zus, vriend of vriendin. Dat boek komt begin volgend jaar uit. Bijna twintig interviews heeft Van ’ t Erve erop zitten.

Eindhovens dagblad. 13 april 2007. Geen plek voor nazaat Wesselman
Hans Vermeeren: De naam Wesselman is onlosmakelijk verbonden met de stad Helmond. Jonkheer Carel Frederik I Wesselman kocht in 1781 het Helmondse kasteel en de bijbehorende heerlijkheid. Zijn zoon Carel Frederik II werd in 1841 door koning Willem II in de adelstand verheven, en mocht zich jonkheer van Helmond noemen. Na diens dood in 1853 bleven zijn nazaten kasteelheer van Helmond. Totdat dit middeleeuws monument in 1921 aan de gemeente werd verkocht. Die het verbouwde tot raadhuis. Het Helmondse kasteel verder was via de Eikendreef verbonden met de Warande, het oude jachtgebied van de Heren van Helmond. Midden in de Warande, op een eiland, is de begraafplaats van adellijke familie Wesselman te vinden. Op dit tot gemeentelijk monument verklaarde eiland bevinden zich een grafkelder en een aantal grafzerken. Niet alleen van de familie Wesselman trouwens, maar ook van de familie Carp. Op dat eiland is echter geen plek voor een van de twee dochters van de laatste kasteelheer van Helmond: Emilie Trip-Wesselman. Zij overleed in 1987, en werd begraven in Wassenaar. Haar dochter, de in Engeland woonachtige A. Prentice-Trip, heeft het gemeentebestuur gevraagd haar moeder in Helmond te mogen herbegraven. Het liefst in het familiegraf - eigendom van de gemeente. En als dat niet kan in de kasteeltuin. Die laatste plek, een door wandelaars veelgebruikte plek, wordt door het gemeentebestuur sowieso als ongeschikt aangemerkt. Maar een plaats in het familiegraf zit er ook niet in, zo hebben B en W besloten......

De Gelderlander. 12 april 2007. Japanse uitvaartverzorgers die zelf nooit begraven worden
Wat doen Nederlanders met hun doden? Gaan ze net als Japanners naar een flatgebouw in de stad waarin de overledenen in een crematieoven worden geschoven? En gaan ze daarna in het restaurant in die flat een kopje thee drinken? De 68 Japanners die gistermiddag een excursie volgden bij het Zevenaarse uitvaartverzorgingsbedrijf De Wit, kregen antwoord op deze en honderd andere vragen van Marcel de Wit.
Via een tolk, want er was geen enkele Japanner bij die Engels sprak. De 68 Aziaten zijn vakgenoten van uitvaartverzorger De Wit en ze knikten uiterst beleefd, maar ook verwonderd toen Marcel de Wit vertelde over de keus die Nederlanders hebben tussen cremeren en begraven.
In Japan is die keus er wegens ruimtegebrek al decennia niet meer. Iedereen wordt er gecremeerd.
Mag het? Met die blik in haar ogen kijkt een jonge Japanse vrouw de Zevenaarse uitvaartverzorger Marcel de Wit aan. Hij knikt toestemmend. Dan strijkt haar rechterhand uiterst behoedzaam over het beige kant en het witte satijn. Dat ze het erg mooi vindt, blijkt uit haar vriendelijke Aziatische glimlach en de tientalle herhalingen van haar aaibewegingen over de bekleding van de doodskist......

Bezoek de internetsite van:
Naar Uitvaartmedia homepage